Евгений Евтушенконун жаратканга жалынып жазган ыры

О, Жараткан! Сокурларга көз бергиң,
Бүкүрдүн да бели оңолсун бүктөлбөй.
О, Жараткан! Керемет бер азыраак,
Бир аз эле, барга — жокко түткөндөй.

О, Жараткан! Бийлик берип күйгүзбө,
Баатыр кылба төшүн каккан жалгандан.
Байлыкты бер — мүмкүн болсо эгерде,
Уурдалбаган, баар тапкан маңдайдан.

О, Жараткан! Кайратымдан жандырба,
Ким бирөөлөр тепсебесин арымды.
Курмандык да, кан ичер да болбоюн,
Же бир көпөс, же болбосо кайырчы.

О, Жараткан! Эрегишкен чабышта,
Канга бөлөп, кесе көрбө демимди.
О, Жараткан! Аман болсун өлкөлөр,
Менин дагы аман кылгың элимди.

О, Жараткан! Боорум деген өз өлкөң,
Бооруң жара өтүк менен теппесин.
О, Жараткан! “Жардысың”,- деп аялың,
Жалыйналуу башкаларды өппөсүн.

О, Жараткан! Жалган үнүн угузбай,
Балдар үнүн угуза көр жаңырган.
Же эркектин, же аялдын кейпинде,
Христосту тирүү көргөз алдыман.

Көкүрөктө ыйман деле калган жок,
Түңүлүүдөн тартып бүттүк убайым.
Бардыгынан таза көңүл калбасын,
О, Жараткан кыла көргүң ырайым.

О, Жараткан! Баарын, баарын бере көр,
Баарына бер — таарынычтар калбасын.
О, Жараткан бергиң баарын, а бирок,
Ашык дөөлөт бөөдө башты жарбасын.

«Дай Бог!» — стихотворение-молитва Евгения Евтушенко

Дай Бог слепцам глаза вернуть
и спины выпрямить горбатым.
Дай Бог быть богом хоть чуть-чуть,
но быть нельзя чуть-чуть распятым.

Дай Бог не вляпаться во власть
и не геройствовать подложно,
и быть богатым — но не красть,
конечно, если так возможно.

Дай Бог быть тертым калачом,
не сожранным ничьею шайкой,
ни жертвой быть, ни палачом,
ни барином, ни попрошайкой.

Дай Бог поменьше рваных ран,
когда идет большая драка.
Дай Бог побольше разных стран,
не потеряв своей, однако.

Дай Бог, чтобы твоя страна
тебя не пнула сапожищем.
Дай Бог, чтобы твоя жена
тебя любила даже нищим.

Дай Бог лжецам замкнуть уста,
глас божий слыша в детском крике.
Дай Бог живым узреть Христа,
пусть не в мужском, так в женском лике.

Не крест — бескрестье мы несем,
а как сгибаемся убого.
Чтоб не извериться во всем,
Дай Бог ну хоть немного Бога!

Дай Бог всего, всего, всего
и сразу всем — чтоб не обидно…
Дай Бог всего, но лишь того,
за что потом не станет стыдно.

Евгений Евтушенко, 1990